Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

te remoto

  • 1 Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

    О мужчине и женщине, встретившихся в уединенном месте, никто не подумает, что они читают "Отче наш".
    Архидьякон подпер подбородок рукой и на мгновение задумался. Внезапно он круто повернулся к Гренгуару. - И ты мне клянешься, что не прикасался к ней? - К кому? - спросил Гренгуар. - К козочке? - Нет, к этой женщине. - К моей жене? Клянусь вам, нет! - А ты часто бываешь с ней наедине? -Каждый вечер, не меньше часа. Отец Клод нахмурил брови. - О! О! Solus cum sola non cogitabuntur orare "Pater noster". - Клянусь душой, что я мог бы прочесть при ней и "Pater noster", и "Ave Maria", и "Credo in Deum patrem omnipotentem", и она обратила бы на меня столько же внимания, сколько курица на церковь. (Виктор Гюго, Собор Парижской богоматери.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

  • 2 removeo

    rĕ-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2 (sync. pluperf. remorant, Hor. S. 2, 1, 71; Sil. 11, 175; inf. remosse, Lucr. 3, 69; perf. remorunt, Ov. Ib. 240), v. a., to move back, draw back; to take away, set aside, withdraw, remove (freq. and class.; syn.: amolior, repono, segrego).
    I.
    Lit.:

    tolle hanc patinam, remove pernam,

    Plaut. Mil. 3, 1, 163 sq.:

    pecora,

    Caes. B. C. 1, 48:

    equos,

    Sall. C. 59, 1:

    equos ex conspectu,

    Caes. B. G. 1, 25:

    dapes,

    Ov. M. 8, 571:

    mensam,

    id. ib. 13, 676:

    frena, Hor.S.2, 7, 74: tegimen,

    to lay aside, Ov. M. 1, 674:

    Aurora removerat ignes,

    had driven away, id. ib. 4, 81:

    monstra,

    id. ib. 5, 216:

    remoto atque ablegato viro,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 82:

    remotis arbitris,

    id. Off. 3, 31, 112:

    custode remoto,

    Hor. A. P. 161:

    remoto Hannibale,

    Just. 31, 5, 1:

    quae jam infantem removerit,

    i. e. has weaned, Plin. 28, 7, 21, § 72:

    naves longas ab onerariis navibus,

    Caes. B. G. 4, 25:

    cupas furcis ab opere,

    id. B. C. 2, 11:

    castra sex milia ab oppido,

    Liv. 9, 24:

    quae natura occultavit ab oculis,

    Cic. Off. 1, 35, 127:

    bracchia a latere modice,

    Quint. 11, 3, 159:

    comas a fronte ad aures,

    Ov. M. 5, 488:

    se a corpore,

    Lucr. 3, 895:

    se a vulgo,

    Hor. S. 2, 1, 71:

    parvos natos a se,

    id. C. 3, 5, 43:

    se a conspectu, Auct. B. Afr. 62: plura de medio (with auferre),

    Cic. Rosc. Am. 8, 23:

    togam inde,

    Quint. 11, 3, 124:

    oculos,

    Cic. Balb. 5, 11:

    arcanis oculos profanos,

    Ov. M. 7, 256:

    tactu viriles virgineo manus,

    id. ib. 13, 467:

    toto sumus orbe remoti,

    id. P. 2, 2, 123: mensae remotae, Verg. A. 1, 216; Ov. M. 13, 676:

    cum paulum ab legionibus nostros removissent,

    Caes. B. G. 5, 16:

    aliquem ab exercitu, Auct. B. Afr. 54: praesidia ex iis locis, quae, etc.,

    Cic. Fam. 16, 12, 3:

    se in montes ex urbe,

    Hor. S. 2, 6, 16:

    ex oculis manus,

    Ov. M. 9, 390:

    ut propinquis suis ultra ducentesimum lapidem removeretur,

    Tac. A. 2, 50.—
    II.
    Trop.:

    removete moram,

    Plaut. Stich. 2, 1, 37; Quint. 8, prooem. §

    3: sumptum removit,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    hominum conscientiā remotā,

    id. Fin. 2, 9, 28:

    remotā subtilitate disputandi,

    id. ib. 2, 38, 98:

    omnia removistis, avaritiam, imperitiam, superbiam,

    Sall. J. 85, 45; cf.:

    remoto metu,

    id. ib. 87, 4; Tac. Agr. 15:

    remoto joco,

    jesting aside, Cic. Fam. 7, 11, 3:

    remoto personarum complexu,

    Quint. 3, 6, 57; 12, 11, 30:

    formam anilem,

    Ov. M. 6, 43:

    soporem,

    id. ib. 6, 493:

    obstantia fata,

    id. ib. 13, 373: remove istaec, no more of that (i. e. do not speak of it), Cic. ap. Suet. Caes. 49 fin.:

    aliquem ab studio, Ter. Hec. prol. alt. 14: aliquem ab republicā,

    Caes. B. C. 3, 21; Liv. 5, 11:

    aliquem ab hoc sermone,

    Cic. Lael. 9, 32:

    aliquem a legibus (sc. ferendis),

    id. Q. Fr. 2, 6, 5:

    aliquem a vitā (natura),

    Lucr. 5, 350:

    se a negotiis publicis,

    Cic. Off. 1, 20, 69:

    se ab omni ejusmodi negotio,

    id. Clu. 15, 43:

    se ab amicitiā alicujus,

    id. Lael. 21, 77; cf.:

    se ab aliquo,

    id. Att. 4, 8, b, 3:

    se a suspitione,

    id. Agr. 2, 8, 22; cf.:

    illam suspitionem ab sese removere,

    id. Verr. 2, 3, 59, § 136:

    invidiam a se,

    Ov. M. 12, 626:

    vim procul hinc,

    id. Am. 1, 14, 29:

    (levissima) secerni arbitror oportere atque ex oratione removeri,

    Cic. de Or. 2, 76, 309:

    quartum (statum) ex generalibus,

    Quint. 3, 6, 67:

    omnes tribu remoti,

    Liv. 45, 15 Drak. N. cr.:

    ordine,

    Tac. A. 13, 11:

    quaesturā,

    Suet. Tib. 35:

    pudorem thalamis,

    Ov. M. 8, 157; cf.:

    se artibus suis,

    Cic. Or. 2, 5:

    se ministerio sceleris,

    Ov. M. 3, 645:

    aliquem tutelā,

    Dig. 26, 10, 4.— Absol., Dig. 26, 10, 3. —
    B.
    To deduct, subtract:

    si de quincunce remota est Uncia,

    Hor. A. P. 327.—Hence, rĕmōtus, a, um, P. a., removed, i. e. afar off, distant, remote.
    A.
    Lit.:

    silvestribus ac remotis locis,

    distant, retired, Caes. B. G. 7, 1; cf.:

    remoto loco,

    Cic. Fam. 7, 20, 2:

    terrae,

    Lucr. 2, 534:

    Gades,

    Hor. C. 2, 2, 10:

    Britanni,

    id. ib. 4, 14, 47:

    fontes,

    id. S. 2, 4, 94:

    gramen,

    id. C. 2, 3, 6:

    rupes,

    id. ib. 2, 19, 1:

    domūs pars, i. e. penetralia,

    Ov. M. 6, 638. — Neutr. as subst.:

    in remoto,

    far away, Sen. Q. N. 3, 26, 1:

    remotius antrum,

    Ov. F. 6, 121:

    sedes, remotas a Germanis,

    Caes. B. G. 1, 31:

    ab arbitris remoto loco,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 80:

    civitas a conspectu remota,

    id. ib. 2, 3, 37, §

    85: in quibus (studiis) remoti ab oculis populi omne otiosum tempus contrivimus,

    id. Lael. 27, 104:

    ab aulā,

    Ov. M. 11, 764.— With abl.:

    civitatis oculis remotus,

    Suet. Tib. 42:

    quamvis longā regione remotus Absim,

    by however great a distance I am removed from you, Ov. Tr. 3, 4, 73; cf.:

    licet caeli regione remotus,

    id. M. 15, 62.—
    B.
    Trop., removed, disconnected, separate, clear, free from, strange to any thing:

    quae jam diu gesta et a memoriā remota,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    genus (narrationum) remotum a civilibus causis,

    id. ib. 1, 19, 27:

    natura deūm longe remota Sensibus ab nostris,

    Lucr. 5, 148:

    scientia remota ab justitiā,

    Cic. Off. 1, 19, 63:

    (defensio) remota ab utilitate rei publicae,

    id. Verr. 2, 3, 84, § 193:

    a verā ratione longe remotum,

    Lucr. 6, 853:

    (fabula) non a veritate modo, sed etiam a formā veritatis remota,

    Quint. 2, 4, 2:

    naturae jura a vulgari intellegentiā remotiora,

    Cic. Inv. 2, 22, 67:

    sermo a forensi strepitu remotissimus,

    id. Or. 9, 32; Quint. 11, 1, 89 Spald. N. cr.:

    (Vestorium) hominem remotum a dialecticis, in arithmeticis satis versatum,

    Cic. Att. 14, 12, 3:

    homines maxime ab injuriis nostrorum magistratuum remoti,

    id. Verr. 2, 2, 66, § 160:

    a Tib. Gracchi aequitate ac pudore longissime remotus,

    id. Agr. 2, 12, 31:

    hic a culpā est remotus,

    id. Mur. 35, 73:

    ab inani laude et sermonibus vulgi,

    id. Fam. 15, 4, 13:

    a vulgo longe lateque,

    Hor. S. 1, 6, 18:

    vitio ab omni,

    id. A. P. 384:

    ab omni minimi errati suspicione remotissimus,

    Cic. Verr. 2, 4, 19, § 40:

    (vilica) a vino, ab escis, a superstitionibus remotissima sit,

    Col. 12, 1, 3 et saep.—
    2.
    In the philos. lang. of the Stoics, remota, a transl. of the Gr. proêgmena, things not to be preferred; [p. 1564] things to be rejected or postponed (opp. promota), Cic. Fin. 3, 16, 52.—Hence, adv.: rĕmōtē, at a distance, afar off, remotely (very rare).— Comp.:

    stellae eundem orbem tenentes aliae propius a terris, aliae remotius ab eisdem principiis eadem spatia conficiunt,

    Cic. N. D. 1, 31, 87.— Sup.:

    remotissime,

    Aug. Trin. 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > removeo

  • 3 remotus

    rĕmōtus, a, um part. passé de removeo. [st2]1 [-] éloigné de, exclu de (ab et abl.). [st2]2 [-] exempt de, qui s'abstient de, qui n'a pas de rapport avec, étranger à (ab et abl.). [st2]3 [-] situé à l'écart, retiré, reculé, enfoncé, caché, solitaire. [st2]4 [-] insolite, recherché (en parl. du style).    - remoto joco: plaisanterie à part.    - remotis arbitris, Cic. Off. 3, 31, 112: sans témoins.
    * * *
    rĕmōtus, a, um part. passé de removeo. [st2]1 [-] éloigné de, exclu de (ab et abl.). [st2]2 [-] exempt de, qui s'abstient de, qui n'a pas de rapport avec, étranger à (ab et abl.). [st2]3 [-] situé à l'écart, retiré, reculé, enfoncé, caché, solitaire. [st2]4 [-] insolite, recherché (en parl. du style).    - remoto joco: plaisanterie à part.    - remotis arbitris, Cic. Off. 3, 31, 112: sans témoins.
    * * *
        Remotus, penul. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Esloigné.
    \
        A culpa remotus. Cic. Qui n'est point en faulte de quelque chose, Qui n'en est point coulpable ne à blasmer.
    \
        A cupiditate remotus. Cic. Qui n'est point convoiteux.
    \
        Remotus homo a dialecticis. Cicero. Qui n'entend rien en dialectique.
    \
        Ab iniuriis remotissimus. Cicero. Qui n'est nullement injurieulx ne oultrageux.
    \
        Remotus ab inani laude. Cic. Qui n'aime point vaine gloire.
    \
        A pudore remotus longissime. Cic. Qui n'ha aucune honte.
    \
        A religione remotus. Cic. Qui n'ha nulle crainte de Dieu.
    \
        A sensibus remotum. Lucret. Chose invisible.
    \
        A suspicione minimi errati remotissimus. Cic. Duquel on ne scauroit souspeconner quelque petite faulte que ce soit.
    \
        Delectu remoto. Cic. Sans aucun esgard.
    \
        Foemina a viris remotissima. Columel. Qui n'est point sur les hommes, Qui n'est point amoureuse.
    \
        Ioco remoto tibi haec amicissimo animo praecipio. Cicero. Sans moquer.
    \
        A memoria remota res. Cic. Dequoy on n'ha aucune memoire.

    Dictionarium latinogallicum > remotus

  • 4 re-moveō

        re-moveō mōvī    (pluperf. remōrant, H.), mōtus, ēre, to move back, take away, set aside, put off, drive away, withdraw, remove: pecora, Cs.: ex conspectu remotis equis, Cs.: mensā remotā, O.: Postquam mensae remotae, V.: frena, H.: Aurora removerat ignīs, O.: remotis arbitris: tactu virilīs Virgineo manūs, O.: paulum ab legionibus nostros, Cs.: praesidia ex iis locis, quae, etc.: se in montīs ex urbe, H.: Ex oculis manūs, O.: castra sex milia ab oppido, L.: comas a fronte ad aurīs, O.: parvos natos ab se, H.: plura de medio: arcanis oculos profanos, O.—Fig., to take away, set aside, abolish, put out of view: sumptum: omnia removistis, avaritiam, etc., S.: remoto ioco, jesting aside: soporem, O.: poeta remotus iniuriā adversarium Ab studio, T.: Caelium ab re p., deprive of political rights, Cs.: remoto Catilinā, out of the way: Clodio remoto, dead: a negotiis publicis se, withdraw: ab amicitiā Pompei se: Vim procul hinc, O.: hos quidem ab hoc sermone removeamus, leave out of consideration: thalamis pudorem, O.—To take away, deduct, subtract: si de quincunce remota est Uncia, H.

    Latin-English dictionary > re-moveō

  • 5 remotus

    remōtus, a, um, PAdi. (v. removeo), I) entfernt, entlegen, locus ab arbitris remotus, Cic.: antrum remotius, Ov.: loci maritimi an remoti a mari, Cic.: Apulia ab impetu belli remotissima, Cic.: homo ab agro remotissimus, der ganz vom Lande entfernt lebte, sich gar nicht mit Ackerbau beschäftigte, Cic.: verba remotiora, gewähltere Ausdrücke, Quint.: m. bl. Abl., remoto mari loco, Vell.: quasi civitatis oculis remotus, Suet. – neutr. subst., in remoto, in der Ferne, Sen. nat. qu. 3, 26, 1. – II) übtr., entfernt von etwas, a) fern, frei von etwas, a culpa remotus est, Cic.: a vulgari scientia remotiora, Cic.: ab suspicione remotissimus, Cic. – b) abgeneigt, a vino, ab escis, nicht zugetan, Colum.: ab inani laude, Cic. – c) verwerflich, nachzusetzend, subst., remōta, ōrum, n. = reiecta, die ἀποπροηγμένα der Stoiker, Dinge, die zwar kein Übel, aber doch verwerflich u. anderen Dingen nachzusetzen sind, Nachgesetztes, Cic. de fin. 3, 52.

    lateinisch-deutsches > remotus

  • 6 discrimen

    discrīmĕn, ĭnis, n. [discerno] [st1]1 [-] ce qui sépare, séparation, intervalle, espace, ligne de démarcation, distance.    - aequo discrimine, Lucr. 5, 690: à égale distance.    - cum pertenui discrimine separarentur Cic. Agr. 2, 87: (les deux mers) n'étant séparées que par un intervalle [isthme] très étroit.    - discrimina dare, Virg. En. 10, 382: séparer, former la séparation.    - septem discrimina vocum, Virg. En. 6, 646: les sept intervalles des notes.    - inter discrimina dentium, Quint. 12: entre les dents.    - discrimen ungulae, Col.: fente du sabot (des boeufs).    - discrimen comae, Ov.: séparation des cheveux, raie.    - discrimen (t. de méd.), C.-Aur.: le diaphragme. [st1]2 [-] ce qui distingue, différence, distinction, diversité; faculté de discerner, discernement.    - jam non aestatis nec hiemis discrimen esse, ne ulla quies unquam miserae plebi sit, Liv. 5, 10: on ne faisait plus de distinction entre l'été et l'hiver, (disaient-ils), de façon à ne jamais laisser de répit à la misérable plèbe.    - delectu omni et discrimine remoto Cic. Fin. 4, 69: quand on écarte toute espèce de choix et de distinction.    - sit hoc discrimen inter gratiosos cives atque fortes, ut... Cic. Balb. 49: qu'entre les citoyens qui ont du crédit et ceux qui ont du courage il y ait cette différence que...    - non est consilium in vulgo, non ratio, non discrimen, Cic. Planc. 9: il n'y a dans la foule ni réflexion, ni raison, ni discernement. [st1]3 [-] moment où l'on distingue, moment décisif, détermination, crise, épreuve.    - ea res nunc in discrimine versatur, utrum... an... Cic. Quint. 30: la question actuelle est de savoir si... ou si...    - res in id discrimen adducta est, utrum... an... Cic, Phil. 3, 29: les choses sont arrivées à ce point qu'il s'agit de décider si... ou si...    - in discrimine est humanum genus, utrum vos an Carthaginienses principes orbis terrarum videat, Liv. 29, 17, 6: la question est en suspens pour le genre humain, de savoir si c'est vous ou les Carthaginois qu'il verra maîtres du monde.    - qua in discrimine fuerunt, an ulla post hunc diem essent, Liv. 8, 35, 4: choses à propos desquelles on s'est demandé si elles existeraient encore après ce jour-ci (= qui ont couru le risque de ne plus être après ce jour-ci).    - discrimen ultimum belli, Liv. 44, 23, 2: le moment décisif de la guerre. [st1]4 [-] point critique, danger, risque, péril.    - res in extremum adducta discrimen, Cic. ad Br. 2, 1: situation arrivée à un point critique.    - res, cum haec scribebam, erat in extremum adducta discrimen, Cic. Fam. 12, 6, 2: au moment où j'écris cette lettre, la situation est arrivée à un point critique.    - videt in summo esse rem discrimine, Caes. BG. 6, 38, 2: il voit que la situation est des plus critiques.    - rem publicam in discrimen committere: mettre la république en danger.    - aliquem in discrimen capitis adducere, Cic. Dej. 2: mettre en péril la vie de qqn.    - in discrimine periculi, Liv. 6, 17, 1; 8, 24, 12: au point critique du danger, au plus fort du danger.
    * * *
    discrīmĕn, ĭnis, n. [discerno] [st1]1 [-] ce qui sépare, séparation, intervalle, espace, ligne de démarcation, distance.    - aequo discrimine, Lucr. 5, 690: à égale distance.    - cum pertenui discrimine separarentur Cic. Agr. 2, 87: (les deux mers) n'étant séparées que par un intervalle [isthme] très étroit.    - discrimina dare, Virg. En. 10, 382: séparer, former la séparation.    - septem discrimina vocum, Virg. En. 6, 646: les sept intervalles des notes.    - inter discrimina dentium, Quint. 12: entre les dents.    - discrimen ungulae, Col.: fente du sabot (des boeufs).    - discrimen comae, Ov.: séparation des cheveux, raie.    - discrimen (t. de méd.), C.-Aur.: le diaphragme. [st1]2 [-] ce qui distingue, différence, distinction, diversité; faculté de discerner, discernement.    - jam non aestatis nec hiemis discrimen esse, ne ulla quies unquam miserae plebi sit, Liv. 5, 10: on ne faisait plus de distinction entre l'été et l'hiver, (disaient-ils), de façon à ne jamais laisser de répit à la misérable plèbe.    - delectu omni et discrimine remoto Cic. Fin. 4, 69: quand on écarte toute espèce de choix et de distinction.    - sit hoc discrimen inter gratiosos cives atque fortes, ut... Cic. Balb. 49: qu'entre les citoyens qui ont du crédit et ceux qui ont du courage il y ait cette différence que...    - non est consilium in vulgo, non ratio, non discrimen, Cic. Planc. 9: il n'y a dans la foule ni réflexion, ni raison, ni discernement. [st1]3 [-] moment où l'on distingue, moment décisif, détermination, crise, épreuve.    - ea res nunc in discrimine versatur, utrum... an... Cic. Quint. 30: la question actuelle est de savoir si... ou si...    - res in id discrimen adducta est, utrum... an... Cic, Phil. 3, 29: les choses sont arrivées à ce point qu'il s'agit de décider si... ou si...    - in discrimine est humanum genus, utrum vos an Carthaginienses principes orbis terrarum videat, Liv. 29, 17, 6: la question est en suspens pour le genre humain, de savoir si c'est vous ou les Carthaginois qu'il verra maîtres du monde.    - qua in discrimine fuerunt, an ulla post hunc diem essent, Liv. 8, 35, 4: choses à propos desquelles on s'est demandé si elles existeraient encore après ce jour-ci (= qui ont couru le risque de ne plus être après ce jour-ci).    - discrimen ultimum belli, Liv. 44, 23, 2: le moment décisif de la guerre. [st1]4 [-] point critique, danger, risque, péril.    - res in extremum adducta discrimen, Cic. ad Br. 2, 1: situation arrivée à un point critique.    - res, cum haec scribebam, erat in extremum adducta discrimen, Cic. Fam. 12, 6, 2: au moment où j'écris cette lettre, la situation est arrivée à un point critique.    - videt in summo esse rem discrimine, Caes. BG. 6, 38, 2: il voit que la situation est des plus critiques.    - rem publicam in discrimen committere: mettre la république en danger.    - aliquem in discrimen capitis adducere, Cic. Dej. 2: mettre en péril la vie de qqn.    - in discrimine periculi, Liv. 6, 17, 1; 8, 24, 12: au point critique du danger, au plus fort du danger.
    * * *
        Discrimen, pen. prod. Cic. Separation, Difference.
    \
        Nullo discrimine. Virgil. Sans avoir plus d'esgard aux uns que aux autres, Sans faire difference de l'un à l'autre.
    \
        Vera a falsis nullo discrimine separantur. Cic. Facilement, Sans difficulté.
    \
        Ingeniorum discrimina. Quint. Differences et diversitez d'esprits.
    \
        Discrimen confusum. Liu. Quand la congnoissance du different d'aucunes choses est perdue par meslange.
    \
        Obscurum. Horat. Quand il est malaisé de discerner entre aucunes choses.
    \
        Dabat discrimina sexus. Claud. Le sexe donnoit à congnoistre la difference.
    \
        In discrimine est res. Cic. La chose est en different ou debat.
    \
        In discrimine est nunc humanum omne genus, vtrum vos, an Carthaginienses principes orbis terrarum videat. Liu. Est en doubte et comme en balance.
    \
        Discrimen, Certamen. Virgil. Combat.
    \
        Mittere in discrimen. Tacit. Mettre en danger et en hazard.
    \
        Discrimen, Periculum. Virgil. Danger, Hazard, Peril.
    \
        In discrimen adducere. Cic. Mettre en danger, Hazarder.
    \
        Dare in discrimen aliquid. Tacit. Mettre en danger.
    \
        Quum omnis Resp. in meo capite discrimen esset habitura. Cic. Eust esté en danger.
    \
        Offerre se in discrimen pro re aliqua. Cic. Se mettre en danger.
    \
        Venire in discrimen dicitur res. Cic. Estre en danger.

    Dictionarium latinogallicum > discrimen

  • 7 remotus

    remōtus, a, um, PAdi. (v. removeo), I) entfernt, entlegen, locus ab arbitris remotus, Cic.: antrum remotius, Ov.: loci maritimi an remoti a mari, Cic.: Apulia ab impetu belli remotissima, Cic.: homo ab agro remotissimus, der ganz vom Lande entfernt lebte, sich gar nicht mit Ackerbau beschäftigte, Cic.: verba remotiora, gewähltere Ausdrücke, Quint.: m. bl. Abl., remoto mari loco, Vell.: quasi civitatis oculis remotus, Suet. – neutr. subst., in remoto, in der Ferne, Sen. nat. qu. 3, 26, 1. – II) übtr., entfernt von etwas, a) fern, frei von etwas, a culpa remotus est, Cic.: a vulgari scientia remotiora, Cic.: ab suspicione remotissimus, Cic. – b) abgeneigt, a vino, ab escis, nicht zugetan, Colum.: ab inani laude, Cic. – c) verwerflich, nachzusetzend, subst., remōta, ōrum, n. = reiecta, die ἀποπροηγμένα der Stoiker, Dinge, die zwar kein Übel, aber doch verwerflich u. anderen Dingen nachzusetzen sind, Nachgesetztes, Cic. de fin. 3, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > remotus

  • 8 jocus

    jŏcus, i (plur. also joca, jocorum, n.; so always in Cic.), m. [perh. akin to Sanscr. root div, ludere; cf. jucundus], a jest, joke (class.):

    joci causa magistrum adhibes,

    for the sake of the joke, Cic. Phil. 2, 17, 42:

    defensio redundabat hilaritate quadam et joco,

    id. de Or. 2, 54, 221:

    ut ad ludum et jocum facti videamur,

    id. Off. 1, 29, 103:

    quicum joca seria, ut dicitur,

    id. Fin. 2, 26, [p. 1014] 85:

    joca atque seria cum humillimis agere,

    Sall. J. 96, 2:

    seria ac jocos celebrare,

    Liv. 1, 4, 9:

    jocum accipimus quod est contrarium serio,

    Quint. 6, 3, 21; 68; 94:

    conviva joco mordente facetus,

    Juv. 9, 10; Plin. Ep. 2, 13, 5; Tac. A. 2, 13:

    agitare jocos cum aliquo,

    Ov. M. 3, 320;

    of jests of love,

    Hor. Ep. 1, 6, 65:

    seu tu querelas sive geris jocos,

    id. C. 3, 21, 2:

    materiam praebere causas jocorum,

    Juv. 3, 147; pastime, sport, Plin. 8, 40, 61, § 144:

    quibus jusjurandum jocus est,

    Cic. Fl. 5, 12:

    per jocum,

    in jest, by way of a joke, Plaut. Am. 3, 2, 39; id. Poen. 5, 5, 42:

    joco an serio haec dicat,

    Ter. Heaut. 3, 2, 20; Cic. Fam. 4, 4, 1.—So, too, joco quid dictum est per jocum, Plaut. Am. 2, 3, 35:

    ne joco quidem mentiretur,

    Nep. Ep. 3, 1:

    joco seriove,

    Liv. 7, 41, 3; Suet. Ner. 25; id. Aug. 53: extra jocum or remoto joco, joking aside, without joking:

    extra jocum, bellus est,

    Cic. Fam. 7, 16, 2:

    remoto joco, tibi praecipio, ut, etc.,

    id. ib. 7, 11, 3:

    ludus et jocus,

    mere sport, a trifle, Liv. 28, 42:

    mille facesse jocos: turpe est nescire puellam Ludere,

    Ov. A. A. 3, 367.—Personified:

    quam Jocus circumvolat et Cupido,

    the god of jests, Hor. C. 1, 2, 34; Plaut. Bacch. 1, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > jocus

  • 9 jocus

    ī m. (m. pl. joci или n. pl. joca)
    1) шутка, острота
    agĕre C, Sl, Aug (agitare O, dare H, Spart) joca или jocum movēre Sl — шутить, острить, балагурить
    joca atque seria agere Sl — то шутить, то говорить серьёзно
    aliquid jocum risumque facĕre Pt — делать что-л. предметом шуток и насмешек
    joco Pl, Ter, L, Sen etc. (per jocum C, L; joci causā C, joci gratiā VM) — в шутку, шутя или в насмешку
    jocos dare alicui H — дать кому-л. повод к шуткам
    extra jocum C (remoto joco C, omissis jocis PJ) — кроме шуток, не шутя
    2) предмет осмеяния, посмешище Ctl, Prp, H, Ph
    4) развлечение, игра, забава, веселье O, Sen

    Латинско-русский словарь > jocus

  • 10 remotus

    1. remōtus, a, um
    part. pf. к removeo
    2. adj.
    1) отдалённый, удалённый, дальний (locus C, Cs etc.; sedes Cs)
    2) далёкий, чуждый (aliquā re и ab aliquā re C etc.)
    r. culpā Cневинный
    r. a vino Col — непьющий, трезвый
    esse bonum facile est, ubi, quod vetet esse, remotum est O впоследствии погов. — нетрудно быть добродетельным там, где ничто этому не препятствует

    Латинско-русский словарь > remotus

  • 11 removeo

    re-moveo, mōvī, mōtum, ēre
    отодвигать, удалять ( aliquid ab oculis C); устранять, изымать ( aliquid ex oratione Cs)
    r. aliquem a vitā Lcr — умертвить кого-л.
    r. se a negotiis C — удалиться от дел, оставить дела
    remoto joco C — шутки в сторону (кроме шуток). — см. тж. remotus

    Латинско-русский словарь > removeo

  • 12 Aequám meménto rébus in árduis serváre méntem

    Старайся сохранить присутствие духа и в затруднительных обстоятельствах.
    Гораций, "Оды", II, 3, 1 сл.:
    Serváre méntem, nón secus ín bonis
    Láetitiá, moritúre Délli,
    Seu máestus ómni témpore víxeris,
    Ínterióre notá Falérni.
    Во дни напасти; в дни же счастливые
    Не опьяняйся ликованьем,
    Смерти подвластный, как все мы, Деллий.
    Вином Фалерна лучшей марки,
    Праздник на мягкой траве встречая.
    (Перевод А. Семенова-Тян-Шанского)
    Ты тот самый изменник, по чьей милости мы чуть не растянулись посреди двора? Но мы все-таки удержались в седле. Aequam memento rebus in arduis servare... (Вальтер Скотт, Приключения Найджела.)
    Этим вечером он воздаст должное своему вину - не станет курить, пока не допьет его. Верно сказал старик Гораций: aequam memento rebus in arduis servare mentem. (Джон Голсуорси, Стоик.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Aequám meménto rébus in árduis serváre méntem

  • 13 О мужчине и женщине, встретившихся в уединенном месте, никто не подумает, что они читают "Отче наш"

    Solus cum sola, in loco remoto, non cogitabuntur orare "Pater noster"

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > О мужчине и женщине, встретившихся в уединенном месте, никто не подумает, что они читают "Отче наш"

  • 14 adhibeo

    ad-hibeo, buī, bitum, ēre (ad u. habeo), hinhalten, I) im allg., hinhalten, hinwenden, hinrichten, huc adhibete aures, Plaut.: vultum ad alqm, Ov.: tibias ad os, Gell.: medicas manus ad vulnera, auflegen auf usw., Ov.: manus genibus, mit den Händen umschlingen, Ov.: u. im Bilde, manus vectigalibus, Hand legen an usw. = sich vergreifen an usw., Cic.: alteri calcaria, alteri frenos, den Sp. einlegen, den Z. ansetzen (bildl.), Cic. – vincula captis, anlegen, Ov. – m. abstr. Objj. amorem procul, fernhalten, Plaut.: vostrum animum adhiberi volo, Plaut.: animos adhibete (als Parenthese), merket auf, Verg. u. Ov.: adhibete animos (merket auf) et mentes vestras, non solum aures, ad haruspicum vocem admovete, Cic.: vacuas aures mihi et te (= animum tuum) adhibe veram ad rationem, leih mir ein müßiges Ohr u. merk auf die Lehre der Wahrheit, Lucr.: adh. vocem precesque, laute Bitten anbringen, Tac.

    II) insbes.: A) zu etw. als Beigabe, als Beihilfe usw. dazunehmen: a) eine Sache: ad panem nihil praeter nasturtium, Cic.: tympanum, Plaut. – m. abstr. Objj., etw. zu etw. hinzuziehen, mit etw. verbinden, vereinigen, ad domesticum morem hanc a Socrate adventiciam doctrinam, Cic.: quattuor initiis quintam naturam, Cic.: studio adhibito atque usu, Cic. – b) eine Pers. einem beigeben, quemquam heredem fratri, ICt.

    B) zu einem bestimmten Zweck hinhalten, d.i. a) einen Ggstd. (Sache od. lebendes Wesen) als Mittel an jmd. od. etw. hinrichten, ihm entgegenbringen, jmdm. od. einer Sache beibringen, bei jmd. od. etw. in Anwendung bringen, anwenden, verwenden, nehmen, u. eine Denk- u. Handlungsweise gegen jmd. od. bei etw. üben, beweisen, zeigen, odores ad deos, ut etc., Cic.: orationem ad vulgus, richten, Cic.: u. so alci sermonem, Cic.: dis cultus, honores, preces, Cic.: alci fictum ad eius voluntatem sermonem, jmdm. entgegenbringen (auftischen, damit aufwarten), Cic.: aegro medicinam, Cic.: alci consolationem litteris, Cic.: alci vim, antun, Cic.: nutrices puero, Gell.: omnes illi motus, quos orator adhibere volet iudici, Cic. – officium erga alqm, reverentiam adversus deos, Cic.: saevitiam in famulos, Cic. – nutrices ad praebendum lactem. Gell.: omnes machinas ad tenendum adulescentem, Cic.: plus studii, quam ille, ad dicendum, Cic.: et tempus et diligentiam ad considerandas res, Cic. – equum admissurae, nehmen zur usw., Col.: morbis remedia od. curationes, Cic.: modum vitio, sumptibus, ein Maß setzen, Cic. u. Suet.: memoriam contumeliae, ein G. haben für usw., Nep.: belli necessitatibus patientiam, Ausdauer zeigen für usw., Liv. – u. mit in u. Abl. = in od. bei etw., iambum in fabulis, Cic.: sermonem in poculis, führen, Cic.: in amicorum periculis fidem et diligentiam, Cic.: in me consolando non mediocrem ipse animi dolorem adhibuisti, Cic.: u.m. bl. Acc., tantum cibi et potionis, ut etc., Cic.: studium atque aures (= aurium iudicium), Cic.: modum quendam, Cic.: fidem, Redlichkeit zeigen, üben, Plaut. u. Cic. – b) eine Pers. zu etwas (als Helfer, Beistand, Berater, Teilnehmer) heranziehen, zuziehen, zulassen, Dianam ad partus, Cic.: alqm ad ministerium dapemque, Liv.: alqm in partem periculi, Ov.: alqm in auxilium, Iustin. – so bes. alqm in od. ad consilium, ad deliberationem, zur Beratung ziehen (zuziehen), zulassen, zu Rate ziehen, Cic. u. Caes.: u. so alqm consilio, Caes. – alqm in convivium, zur Tafel ziehen, Cic.: u. so alqm convivio, Liv., cenae, Suet.: servum honoris causā mensae suae die festo, Col.: penates epulis, Verg.: u. alteris te mensis deum, von der Libation beim Nachtisch, Hor. – dah. oft bl. adhibere alqm, jmd. als Helfer, Berater, Verteidiger, Teilnehmer, Augen- u. Ohrenzeugen, Begleiter, Zuhörer zuziehen, zur Mitwirkung heranziehen, zu Hilfe nehmen, zur Hilfe brauchen, vorführen, mitnehmen, od. -bringen, einladen (Ggstz. removere), adhibito consilio (Ggstz. remoto consilio), Cic.: collegium praetorum, Cic.: Demosthenem, Cic.: medicum, Cic.: interpretes (Dolmetscher), Sall.: fratrem, Caes. – m. dopp. Acc., alqm patronum, arbitrum, Cic.: Siciliam testem, Cic. – bes. auch als Zuhörer zu einer Vorlesung zuziehen, einladen, Plin. ep. (s. Gierig Plin. ep. 1, 5, 4). – u. mit Advv. = jmd. irgendwie aufnehmen, behandeln, alqm liberaliter, Cic.: alqm severius, es strenger mit jmd. nehmen, Cic.: alqm victu ceterisque rebus quam liberalissime commodissimeque, Cic. – u. sic se adhibere in potestate, ut etc., sich benehmen, Cic.

    lateinisch-deutsches > adhibeo

  • 15 aemulus

    aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.

    lateinisch-deutsches > aemulus

  • 16 cooperculum

    cooperculum, (cōperculum), ī, n. (cooperio) = πωμάτιον, πῶμα (Gloss.), der Deckel, c. ollae, Plin.: pyxidis, Apul.: cooperculo capuli remoto, Apul.

    lateinisch-deutsches > cooperculum

  • 17 discrimen

    discrīmen, minis, n. (discerno), das Scheidende, I) eig.: a) konkr., die Scheide, Scheidelinie, der Scheidepunkt, discrimina costis per medium quā spina dabat, Verg.: cum pertenui discrimine (duo maria) separarentur, Cic.: compositum discrimen erit, discrimina lauda, Haarscheitel, Ov.: poet., tenue discr. leti, Rand, Verg.: u. so leti discrimine parvo, Verg. – b) abstr.: α) der Zwischenraum, discrimina agminum, Curt.: spatium discrimina fallit, Ov. – β) der Abstand, die Entfernung, aequato od. aequo discrimine, Lucr. u. Verg. – γ) das Intervall in der Musik, septem discrimina vocum, die siebenstimmige, -hallige, siebensaitige Leier, Verg. Aen. 6, 646. – II) übtr.: a) der Unterschied, delectu omni et discrimine remoto, Cic.: omisso discrimine, Liv.: tenues parvi discriminis umbrae, Ov.: sit hoc discrimen inter gratiosos cives atque fortes, ut etc., Cic.: d. nationum, Curt.: discrimina ordinum dignitatumque, Plin. ep.: discriminum ac differentiarum tenuitates, die feinen Nüancen der unterschiedlichen Abweichungen, Gell.: dah. non est in vulgo discrimen, der große Haufe besitzt keine Unterscheidungsgabe, Cic. – b) der Entscheidungspunkt, die Entscheidung, α) übh.: in d. venire, an etc., Curt.: erit igitur res iam in discrimine, Cic.: in discrimine est nunc omne genus humanum (es wird sich jetzt für das g. M. entscheiden), utrum... an etc., Liv.: ea res enim nunc in discrimine versatur, utrum possitne... an etc., Cic.: haec haud in magno ponere discrimine, kein großes Gewicht darauf legen, Liv.: quaerere et in discrimen agere (darüber entscheiden), utrum... an etc., Lucr. – β) die Entscheidung = der Ausschlag, belli, pugnae, Curt.: in discrimen adductum esse, Cic.: discrimen facere m. folg. indir. Fragesatz, Liv.: alcis rei d. positum est in alqa re, Cic. – γ) meton.: αα) das Mittel zur Entscheidung, die Probe, experiar, deus hic, discrimine aperto, an sit mortalis, Ov. met. 1, 222. – ββ) der Entscheidungspunkt, die Krisis, das Risiko, die gefährliche Lage, die Gefahr, in quo discrimine, Nep.: in tanto discrimine periculi, in so augenscheinlicher Gefahr, Liv.: ad ipsum discrimen eius temporis, gerade im entscheidenden Augenblicke jener kritischen Lage, Cic.: legiones in discrimen dare, Tac.: rem esse in summo discrimine, Caes.: in discrimine ultimo vitae esse, in den letzten Zügen liegen, Liv.: in ultimo discrimine es fortunae tuae et vitae, dein Szepter u. Leben schweben in äußerster Gefahr, Curt. – dah. insbes., der Entscheidungskampf, vehemens, Curt.: ultimum, Vell.: discr. tentare, experiri, Curt.

    lateinisch-deutsches > discrimen

  • 18 iocus

    iocus, ī, m. (Plur. iocī u. ioca, ōrum), der Scherz, Spaß, die Schäkerei, Kurzweil, I) eig.: a) übh. (Ggstz. serius sermo, zum Plur. Ggstz. seria), iocus opportunus (passend angebrachter), Quint.: iocus militaris, Aur. Vict.: ioci convivales, Sen. rhet.: ioci faceti, Iustin.: iocus poëticus, Lampr.: ioca tua plena facetiarum de haeresi Vestoriana, Cic.: iocos agitare, Ov.: ioca atque seria agere, mit jmd. im Scherz u. Ernst verkehren, Leid u. Freud teilen, Sall.: u. so (sprichw.) quicum ioca seria (sc. agam)? Cic.: hospes multi ioci, ein spaßiger, Cic.: iocos dare alci, Scherz veranlassen, Hor.: nocturnas religiones iocum risumque facere, dem Spott u. Gelächter preisgeben, Petron.: horum contumelias ut iocos accipere, Sen.: iocum movere, launige Einfälle haben, Sall.; alci, jmd. belustigen, Hor.: rem in iocum vertere, Suet.: unde etiam iocus exstitit m. folg. Acc. u. Infin., Lampr. Alex. Sev. 37, 10. – ioci causā, Cic.: ioci gratiā, Val. Max.: ioco, im Scherz, scherzweise (Ggstz. serio), Komik., Liv. u.a.: vel ioco vel serio, Sen. rhet.: serio iocove, Suet.: ioco, non serio, Vopisc.: per iocum, im Scherz, scherzweise, Cic., od. spottweise, spöttisch, Liv.: per ludum et iocum, Cic.: extra iocum, Cic., od. remoto ioco, Cic., od. omissis iocis, Plin. ep., ohne Scherz, Scherz beiseite!: sed de ioco satis est, doch genug des Sch., doch Sch. beiseite, Cic. – b) der Schwank = das scherzhafte Lied, iocus castrensis, Suet.: ioci militares, Vell.: ioci levioraque carmina, Mart.: mirer numquam te nostros evolvisse iocos, Mart.: sed ne relictis, Musa procax, iocis Ceae retractes munera neniae, Hor.: tu, qui, nasute, scripta destringis mea et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: u. so ioci, Schwänke, Schnurren, als Titel einer Schrift, Suet. gr. 21. – II) übtr.: a) (= ludus) das Spiel, der Zeitvertreib, mille facesse iocos, turpe est nescire puellam ludere, Ov. art. am. 3, 367: nec in eadem intentione aequaliter retinenda mens est, sed ad iocos devocanda, Sen. de tranqu. an. 17, 4. – b) die Tändelei der Liebe (vgl. Burm. Ps. Ov. her. 15, 48), dulces gemitus aptaque verba ioco, Ov.: hospitum ioci, Iustin.: propter lasciviorem cum marito iocum, Plin. – c) ein Spaß = eine Spielerei, Kleinigkeit, ludum iocumque od. ludum et iocum fuisse, sei nur ein Kinderspiel od. Spaß gewesen, Ter. eun. 300. Liv. 28, 42, 2: cui (senatui) res audacter magnas parvasque iocumque eloqueretur, Enn. ann. 239. – d) meton., v. Pers., ein Gegenstand des Scherzes, -Spottes ( wie χάρμα, επίχαρμα), iocum esse, Catull. u. Hor.: alci iocum esse, Prop., Phaedr. u. Petron. – / Über Plur. ioci u. ioca (letzteres auch Cic. de fin. 2, 85; Phil. 2, 7; ad Att. 14, 14, 1) s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 808 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 362.

    lateinisch-deutsches > iocus

  • 19 quamquam

    quam-quam, Coni., wenn auch noch so, deutsch wiewohl, obgleich, obschon, und am Anfange des Satzes (beschränkend, berichtigend, ergänzend) = gleichwohl, indessen, jedoch, freilich, zwar, mit und ohne korresp. tamen, gew. mit folg. Indicat., mit folg. Coniunctiv in klass. Prosa nur, wenn ihn der Gedanke auch ohne quamquam erfordern würde, bei Dicht. u. spät. Pros. aber auch übh., α) mit Indicat.: medici quamquam intellegunt saepe, tamen numquam aegris dicunt etc., Cic.: quamquam festinas, non est mora longa, Hor. – am Anfange eines Satzes, quamquam quis ignorat, qui etc., Cic.: u. so in parenthet. Sätzen, quamquam quid loquor, Cic. – β) m. Coniunctiv (s. Madvig Cic. de fin. 3, 70. Kühner Cic. Tusc. 5, 85. Görenz Cic. de legg. 3, 18): quamquam sensus abierit, tamen suis et propriis bonis laudis et gloriae, quamvis non sentiant, mortui non carent, Cic.: quamquam sint in quibusdam malis, tamen hoc nomen beati longe et late patet, Cic.: quamquam nonnullis leve visum iri putem, obgleich es nach meiner Meinung so manchem unerheblich scheinen dürfte, Nep. – in parenthet. Sätzen, quamquam te quidem quid hoc doceam? Cic.: quamquam ne id quidem suspicionem coitionis habuerit, Cic. – γ) mit folg. Acc. u. Infin.: quamquam ne impudicitiam quidem nunc abesse, wiewohl, jedoch, Tac. ann. 12, 65. – δ) ohne Verbum, αα) in der Aposiopese: quamquam o! – sed superent etc., Verg. Aen. 5, 195. – ββ) m. einem Adi. od. Partic.: bellum atque arma, quamquam vobis invisa, tamen quia Lepido placent, sumenda sunt, Sall. hist. fr. 1, 48, 2 (1, 51, 2); u. so Sall. Iug. 43, 1: si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur, Cic. de fin. 5, 68: quamquam vulnerato Pisoni effugium dedit, Tac. hist. 1, 43: beim Abl. absol., magnitudine quamquam non satis iustā ad proeliandum, Auct. b. Alex. 44, 3: quies provinciae quamquam remoto consulari mansit, Tac. hist. 1, 60. – oft in nachaug. Prosa (s. Otto Tac. ann. 1, 6. p. 68), zB. triumpho donatus est, qu. expers belli propter aetatem, Suet.: qu. offirmate resistens, Suet.: neque enim quamquam fusis omnibus membris statua sit, nisi collocetur, Quint. – / quamquam nachgestellt, Tac. ann. 5, 9.

    lateinisch-deutsches > quamquam

  • 20 removeo

    re-moveo, mōvī, mōtum, ēre, zurückbewegen, zurückschaffen, entfernen, wegschaffen, pecora, Cic.: arbitros (gew. remotis arbitris), Cic.: alqd ex oratione, Cic.: alqd de medio, Cic.: alqd ab oculis, Cic.: equos ex conspectu, Caes.: alqm a vita, töten, Lucr. – alqm a re publica, von der Teilnahme an Staatsgeschäften entfernen, der politischen Rechte berauben, Cic.; dah. auch für den Staat unschädlich machen, Tac.: alqm senatu, Liv.: alqm quaesturā, Suet.: praetorianos, abdanken, Suet. – r. se artibus, Cic.: r. se a negotiis publicis, sich zurückziehen, Cic. – remoto ioco, ohne Scherz, Scherz beiseite, Cic. – / Synk. Perf.-Formen remōrunt, remōrat, remōsse, s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 492.

    lateinisch-deutsches > removeo

См. также в других словарях:

  • remoto — remoto, ta (Del lat. remōtus, part. pas. de removēre, retirar, apartar). 1. adj. distante (ǁ apartado). 2. Que no es verosímil, o está muy distante de suceder. Peligro remoto. estar remoto alguien. fr. Estar casi olvidado de algo que supo o… …   Diccionario de la lengua española

  • remoto — remoto, ta adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Uso/registro: elevado. Que está distante, muy apartado o lejano en el tiempo o en el espacio: Este hecho sucedió en el confín más remoto del Imperio. Aquello ocurrió en una época remota. Han llegado …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • remoto — |ó| adj. 1. Que sucedeu há muito tempo. = ANTIGO, LONGÍNQUO 2. Que está longe. = AFASTADO, DISTANTE, LONGÍNQUO 3. Que é feito à distância (ex.: controlo remoto).   ‣ Etimologia: latim remotus, us, particípio passado de removeo, ere, mover para… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • remoto — /re mɔto/ (ant. o lett. rimoto) agg. [dal lat. remotus allontanato, lontano , propr. part. pass. di removēre rimuovere ]. 1. (lett.) a. [che si trova a notevole distanza: paesi r. ] ▶◀ distante, lontano. ◀▶ prossimo, vicino. b. [poco o per nulla… …   Enciclopedia Italiana

  • remoto — remoto, ta adjetivo lejano*, distante*, apartado, alejado, antiguo*. ≠ próximo, nuevo, cercano. Lejano, distante, apartado y alejado se utilizan cuando se trata de una dist …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • remoto — (Del lat. remotus.) ► adjetivo 1 Que está distante o lejano en el tiempo o en el espacio: ■ hablas de épocas remotas; le gusta hacer viajes exóticos a países remotos. SINÓNIMO [alejado] 2 Que es poco probable: ■ es un volcán extinguido y sólo hay …   Enciclopedia Universal

  • remoto — {{#}}{{LM R33693}}{{〓}} {{SynR34525}} {{[}}remoto{{]}}, {{[}}remota{{]}} ‹re·mo·to, ta› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Distante o apartado en el tiempo o en el espacio. {{<}}2{{>}} Que es difícil que suceda o que sea verdad: • posibilidades remotas …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • remoto — adj I. 1 Que está lejos en el tiempo o en el espacio: algún lugar remoto, el pasado remoto, desde la más remota antigüedad 2 Que es poco probable: una remota probabilidad II. (Caló) Viejo, usado o gastado …   Español en México

  • remoto — (adj) (Intermedio) que está distante en el tiempo o espacio Ejemplos: Parece que a este pueblo remoto no han llegado los avances tecnológicos. Los arqueólogos encontraron los vestigios de una época remota. Sinónimos: pasado, antiguo, lejano,… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • remoto — re·mò·to agg. AU 1a. che è molto distante nello spazio: paesi remoti | isolato: lande remote dell estremo nord Sinonimi: distante | solitario. Contrari: vicino. 1b. che è molto lontano nel tempo, spec. riferito al passato: tempi remoti,… …   Dizionario italiano

  • remoto — {{hw}}{{remoto}}{{/hw}}agg. 1 Che è molto lontano nel tempo: le cause remote di un avvenimento | (ling.) Passato –r, tempo del verbo che esprime un azione del passato definitivamente compiuta. 2 (lett.) Che è molto lontano nello spazio.… …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»